Dokument w pracy tłumacza przysięgłego
Praktyka zawodowa tłumacza przysięgłego to głównie tłumaczenie dokumentów. Wszak żaden obywatel nie idzie do tłumacza przysięgłego, ot tak dla przyjemności. 🙂
Idzie, bo musi! Są przepisy, które wymagają tłumaczenia poświadczonego i tyle.
Klienci będą do Ciebie przychodzić głównie po to, aby to tłumaczenie mogli później wykorzystać w sądzie, w urzędzie lub obrocie gospodarczym.
A teraz parę słów o tym, co to jest dokument…
Pojęcie dokumentu występuje w różnych gałęziach prawa. Nie są to jednak pojęcia tożsame.
Przykładowo znaczenia pojęcia dokument nie można automatycznie przenosić z prawa karnego do prawa cywilnego. Prawo cywilne materialne nie definiuje pojęcia dokumentu w ogólności, występują za to takie pojęcia jak: forma pisemna, pismo, akt notarialny, pismo z datą pewną. Natomiast pojęcie dokumentu zawarte w art. 115 par. 14 k.k., jak już wspomniałam, nie może być wykorzystane w postępowaniu cywilnym.
W prawie cywilnym procesowym treść dokumentu musi być wyrażona w formie pisemnej. Nie jest dokumentem w rozumieniu kodeksu postępowania cywilnego fotografia, rysunek, film, zapis foniczny, nośniki informatyczne. Przedmioty te stanowią jedynie tzw. inne środki dowodowe, do których stosuje się odpowiednio przepisy o dowodzie z oględzin i dowodzie z dokumentów.
Wspominam o tym, bo warto trochę wiedzieć o postępowaniu dowodowym w sądzie. Wszak na tą okoliczność tłumacz przysięgły jest najczęściej wzywany do sądu.
O postępowaniu dowodowym, o dowodach z dokumentu, z zeznań świadków, z przesłuchania stron będę pisać w kolejnych wpisach.
Tłumaczenie testamentu
Wczoraj, 23 października 2011 r., do polskiego prawa spadkowego została wprowadzona nowa instytucja jaką jest zapis windykacyjny. Wspominam o tym na blogu, ponieważ testamenty pojawiają się do tłumaczenia na egzaminie na tłumacza przysięgłego oraz w praktyce zawodowej tłumacza przysięgłego.
Czym jest zapis windykacyjny?
Spróbuję to krótko wytłumaczyć…
Zapis windykacyjny jest to rozrządzenie spadkodawcy na wypadek śmierci, w którym spadkodawca postanawia, że oznaczona osoba nabywa określony przedmiot zapisu z chwilą otwarcia spadku, czyli np. samochód marki Mercedes otrzymuje wnuczka Renata Świgońska a papiery wartościowe wnuczek Tadeusz Nowak.
Jeżeli moja babcia dokona teraz takiego zapisu windykacyjnego w swoim testamencie, to zapis ten stanie się skuteczny już z chwilą jej śmierci.
Dzięki tej nowej instytucji uniknę postępowania sądowego i nabędę na własność samochodzik już w chwili otwarcia spadku. Oczywiście, o ile moja babcia pofatyguje się przed śmiercią do Notariusza, bo zapis windykacyjny może być umieszczony tylko w testamencie sporządzonym w formie aktu notarialnego.
A gdyby moja babcia sporządziła testament przed 23 października 2011r.?
We wcześniejszym stanie prawnym nie było możliwości skutecznego przesądzenia o sposobie podziału przedmiotów należących do spadku między spadkobiercami. Moja babcia mogła oczywiście złożyć oświadczenie o zapisaniu samochodu na moją rzecz w drodze zwykłego zapisu, ale jej oświadczenie nie skutkowałoby dziedziczeniem samochodu przeze mnie, a tylko zobowiązywałoby pozostałych spadkobierców do określonego świadczenia majątkowego na moją rzecz.
Przed 23 października 2011r. moja babcia nie mogła więc w sposób wiążący zdecydować o tym, które przedmioty należące do spadku przypadną poszczególnym spadkobiercom – czyli czy po jej śmierci Mercedes będzie moją własnością czy własnością Tadeusza?
Od wczoraj, na szczęście, dzięki nowej instytucji zapisu windykacyjnego sprawa jest jasna i perspektywa jazdy taką bryką jest zdecydowanie bliższa. 😉
Tłumaczenie wyroku w sprawie karnej
Tematyka: w sądzie, wiedza prawnicza
W komparycji wyroku, który jest u Rybińskiej na str. 201, pojawia się wyrażenie ‘po rozpoznaniu bez udziału Prokuratora na posiedzeniu w dniu…’. To samo wyrażenie pojawia się w wyroku, który omawiamy w ramach bezpłatnego wsparcia on-line, z którego możesz korzystać po zapisaniu się na mój biuletyn (jeżeli jeszcze tego nie zrobiłaś , to wypełnij formularz, który znajduje się na blogu pod moim zdjęciem)
W obydwu omawianych przypadkach sprawa jest karna, ale zostaje rozpoznana bez udziału Prokuratora.
Czy jest coś, co łączy te dwa wyroki?
Jak zapewne zauważyłaś, w obu przypadkach mamy identyczny przedmiot oskarżenia – czyn z art. 178a. § 2 k.k., tj, prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwości.
W obydwu przypadkach Prokurator nie brał udziału w sprawie. Dlaczego? Dlatego, że oskarżony złożył wniosek o dobrowolne poddanie się karze. Mógł złożyć taki wniosek, ponieważ prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwości (art. 178a k.k.) to przestępstwo, które jest zaliczane do występków.
Jakie jeszcze inne przestępstwa zaliczamy do występków?
Do występków zalicza się m.in. takie przestępstwa jak:
– spowodowanie wypadku komunikacyjnego (art. 177 k.k.),
– prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwości (art. 178a k.k.),
– przestępstwa gospodarcze (art. 296 k.k., art. 297 k.k., art. 299 k.k., art. 300 k.k.),
– działania na szkodę spółki (art. 585 k.s.h.),
– oszustwa (art. 286 k.k.),
– fałszowanie dokumentów (art. 270 k.k.),
– poświadczenie nieprawdy (art. 271 k.k.),
– przestępstwa komputerowe (art. 268a k.k., art. 269a k.k., art. 269b k.k.).
Wspomniany wniosek o dobrowolne poddanie się karze może złożyć wyłącznie oskarżony o przestępstwo zaliczane przez Kodek karny do występków. W przypadku występków oskarżony ma prawo złożyć wniosek o wymierzenie mu określonej kary.
Czy sąd zawsze uwzględni taki wniosek?
Wniosek zostanie uwzględniony, jeżeli:
- czyn zarzucany oskarżonemu jest występkiem,
- okoliczności popełnienia przestępstwa nie budzą wątpliwości,
- cele postępowania zostaną osiągnięte pomimo nieprzeprowadzenia rozprawy w całości oraz
- nie sprzeciwiają się temu prokurator oraz pokrzywdzony.
Jeżeli wyrok zostanie uwzględniony, sąd wyda wyrok skazujący bez przeprowadzania postępowania dowodowego (art. 387 k.p.k.), po rozpoznaniu sprawy bez udziału Prokuratora.
Warto o tym wiedzieć, bo wyroki dotyczące prowadzenia pojazdu w stanie nietrzeźwości pojawiają się do tłumaczenia na egzaminie na tłumacza przysięgłego.
Co oznacza ‘disclaimer’?
‘Disclaimer’ to termin prawniczy. Oznacza on wyłączenie/zrzeczenie się odpowiedzialności cywilnoprawnej. Taki ‘disclaimer’ może się okazać bardzo pomocny w przypadku ewentualnego sporu.
W rozmowach między sobą polscy prawnicy nie tłumaczą tego terminu na j. polski – używają terminu angielskiego ‘disclaimer’. Wszyscy wiedzą o co chodzi. Chodzi o klauzulę zrzeczenia się odpowiedzialności.
Tego rodzaju zastrzeżenia prawne są w zasadzie standardem na blogach i serwisach internetowych prowadzonych przez prawników, kancelarie prawne lub firmy konsultingowe. Ten blog nie jest blogiem prawniczym, ale ma charakter quasi-prawniczy. Stwierdziłam w związku z tym, że taki ‘disclaimer’ powinien się na nim znaleźć – umieściłam go w dolnej części bloga w zakładce ZASTRZEŻENIA PRAWNE. Aby się z nim z nim zapoznać kliknij tutaj.
Czy tłumacz przysięgły może sam sobie poświadczyć tłumaczenie?
W tamtym tygodniu dostałam od jednej z czytelniczek e-maila z ciekawym zapytaniem. W podobnej sytuacji może się znaleźć każdy tłumacz przysięgły, dlatego postanowiłam omówić tą kwestię na blogu.
Witam Panią,
mam pewien dylemat i chciałabym Panią zapytać o zdanie.
Jestem tłumaczem przysięgłym i wybieram się w najbliższym czasie na rok za granicę. Czy mogę sama przetłumaczyć sobie dokumenty, czy jest to niedozwolone?
Będę wdzięczna za odpowiedź.
Ah, te dylematy…
Tłumacząc we własnej sprawie narażamy się, co oczywiste, na brak obiektywizmu i bezstronności. Nie sposób być przecież sędzią we własnej sprawie.
Przytoczona tutaj przeze mnie prawnicza paremia Nemo iudex in causa sua to podstawowy warunek bezstronności organu rozstrzygającego sprawę. Zawsze gdy bezstronność organu budzi uzasadnioną wątpliwość, może zostać on wyłączony z toczącego się postępowania.
I tak w postępowaniu cywilnym sędzia może być wyłączony z rozpoznania sprawy zarówno z mocy ustawy jak i na wniosek (art. 48 i 49 k.p.c). Sankcje związane z naruszeniem tego przepisu są bardzo dotkliwe. Na przykład jeżeli w rozpoznaniu sprawy, choćby przez krótki czas, np. podczas jednej rozprawy, bierze udział sędzia wyłączony z mocy ustawy, to występuje nieważność postępowania na podstawie art. 379 pkt 4 k.p.c. Ponadto jest to podstawa do skargi o wznowienie postępowania (art. 401 pkt 1 k.p.c.)
Dlaczego wspominam tutaj o wyłączeniu sędziego, skoro tłumacz przysięgły sędzią nie jest?
To prawda, tłumacz przysięgły nie jest sędzia, ale na mocy art. 281 k.p.c. przepisy o wyłączeniu sędziów stosuje się również do biegłych sądowych – stałych i niestałych.
Zaraz ktoś z tłumaczy zapyta, a co to ma do rzeczy, skoro tłumacz przysięgły od wejścia w życie Ustawy o zawodzie tłumacza przysięgłego, tj od 27 stycznia 2005 r., nie jest już biegłym sądowym.
To prawda, ale zgodnie z art. 14 Ustawy o zawodzie tłumacza przysięgłego, tłumacz przysięgły jest obowiązany do wykonywania powierzonych mu zadań ze szczególną starannością i bezstronnością, zgodnie z zasadami wynikającymi z przepisów prawa, a tłumaczenie i poświadczanie swoich własnych dokumentów nie sposób pogodzić z zasadą zachowania szczególnej bezstronności.
Z czego składa się wyrok sądowy?
Zanim przystąpimy do tłumaczenia wyroków, dobrze wiedzieć jakie są elementy stałe wyroków sądowych.
Wyrok składa się z:
1/ sentencji
2/ uzasadnienia
Ad. 1 Sentencja wyroku składa się:
a/ z części stałej (rubrum albo komparycja wyroku), oraz
b/ z części zmiennej (tenor wyroku).
Pod sentencją wyroku znajdują się podpisy wszystkich członków składu orzekającego.
Ad. a. W rubrum podawane są: sygnatura akt sprawy, data i miejsce wydania wyroku, oznaczenie sądu i wydziału, w którym zapadł wyrok, wymienienie członków składu orzekającego oraz protokolanta, wskazanie prokuratora, jeśli brał udział w sprawie, data i miejsce rozpoznania sprawy oraz rodzaj posiedzenia, oznaczenie stron,oznaczenie przedmiotu sprawy.
W nagłówku rubrum wyroku zamieszcza się sformułowanie ‘W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej’ poprzedzone wizerunkiem godła państwowego.
Ad. b. Tenor zawiera rozstrzygnięcie sądu o żądaniach stron, postanowienia dodatkowe oraz orzeczenie o kosztach postępowania
Ad. 2. Uzasadnienie sąd sporządza prawie wyłącznie na wniosek strony, nie z urzędu. W uzasadnieniu sąd wyjaśnia podstawy faktyczne i prawne wyroku.
Tłumacz przysięgły w spółce?
Tematyka: rozwój zawodowy, wiedza prawnicza
Większość tłumaczy przysięgłych prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą lub zakłada spółkę cywilną. Przy okazji warto zaznaczyć, że spółka cywilna nie jest typową spółką. To tylko umowa cywilnoprawna zawarta między wspólnikami.
Dzieje się tak chyba dlatego, że im prostsza forma organizacyjno-prawna prowadzonej działalności gospodarczej tym większa elastyczność i mniejszy formalizm związany z rozpoczęciem, prowadzeniem oraz zakończeniem działalności.
A spółka partnerska? No właśnie, pomimo tego, że art. 88 Kodeksu spółek handlowych wyraźnie stanowi, że partnerami w spółce mogą być osoby uprawnione do wykonywania zawodu tłumacza przysięgłego, nie spotkałam jeszcze spółki partnerskiej z udziałem tłumaczy przysięgłych.
Co decyduje, że wybieramy taką a nie inną formę prowadzenia działalności gospodarczej? Składa się na to wiele czynników. Spółka cywilna lub jawna jest najlepszą formą prawną, gdy wspólnikami są członkowie rodziny lub osoby, które współpracują ze sobą od lat – bardzo ważne są tutaj relacje osobiste.
Gdy myślimy jednak o prowadzeniu większej spółki, która miałaby dwóch lub więcej wspólników, których łączą wyłącznie interesy, należałoby rozważyć utworzenie spółki komandytowej lub spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. A jakie są różnice pomiędzy spółką komandytową i spółką z ograniczoną odpowiedzialnością?
Obejrzyj video i posłuchaj, jakie są korzyści i na czym polega przewaga w prowadzeniu spółki komandytowej (w porównaniu do sp. z o.o.).
Film został przygotowany przez Kancelarię Prawną PragmatIQ z Poznania.
Autorka bloga
RENATA ŚWIGOŃSKA
– prawnik i tłumacz przysięgły j. angielskiego i j. niemieckiego